Kolczykowo

Swego czasu Mirabelka pokazała mi, jak robić kolczyki. Muszę powiedzieć, że bardzo mi się to spodobało. Wprawdzie dopiero raczkuję w tej dziedzinie i moje wytwory są mocno niedoskonałe, ale i tak jestem z nich dumna. Cieszy mnie fakt, że w ogóle udało mi się coś wyprodukować i nawet nadaje się to do noszenia. Wiem, że loopiki są krzywe, że kolczyki są mało skomplikowane, że doświadczone biżuteryjki mogą się na ich widok uśmiechać pod nosem. Jednak robienie ich dostarcza mi masę przyjemności i myślę, że z czasem dojdę do wprawy. Przecież nie od razu Kraków zbudowano.

Na początek moje pierwsze, zrobione pod czujnym okiem Mirabelki. Robiłam je z myślą o córce i nawet jej się spodobały.
U Mirabelki zrobiłam jeszcze jedną parę, ale nie mam na razie zdjęcia, bo w czasie sesji fotograficznej poszły z córką do szkoły.



Te zrobiłam już sama.





Te również są dla córki. Fotograf ze mnie marny, o czym już wspominałam. Bardzo trudno mi zrobić dobre zdjęcia swoich prac a kolczyków już w szczególności.





Te są dla mnie. Niestety zdjęcia wyszły fatalne a to i tak było najlepsze.




I to byłoby na razie tyle. Jednak na tym się nie skończy, bo już kupiłam trochę szkiełek, kamyków i drutów.